Nuldelijnszorg bestaat uit direct toegankelijke ondersteuning en activiteiten met vaak een preventief
karakter. Denk aan zorg en ondersteuning door mantelzorgers, vrijwilligers en familie. Onder
nuldelijnszorg vallen ook welzijnsorganisaties, zelfhulpgroepen, consultatiebureaus, campagnes en
activiteiten om overgewicht of roken te bestrijden, preventieve bevolkingsonderzoeken en
vaccinatieprogramma’s (griepprik, vaccinatieprogramma kinderen, etc).
Eerstelijnszorg is direct toegankelijk voor patiënten met lichamelijke klachten of een hulpvraag.
Voorbeelden van eerstelijnszorg zijn: de huisarts, fysiotherapeut, tandarts, apotheker, verloskundige,
maatschappelijk werker of wijkverpleegkundige. Het doel van eerstelijnszorg is om de patiënt snel en
effectief te helpen. Zo nodig kan de eerste lijn doorverwijzen naar specialistische zorg in de tweede
lijn.
De tweedelijnszorg is meer specialistisch en is alleen toegankelijk met een verwijzing uit de
eerstelijnszorg. Vaak is het de huisarts die patiënten doorverwijst naar de tweede lijn. Onder de
tweedelijnszorg vallen ziekenhuiszorg, geestelijke gezondheidszorg en gespecialiseerde jeugdzorg.
De derde lijn is de meest gespecialiseerde fase van de gezondheidszorg. Hier worden patiënten
behandeld door de meest ervaren en gespecialiseerde zorgverleners. Onder derdelijnszorg vallen:
academisch ziekenhuizen, centra voor medische en verpleegkundige expertise of een specialistische
kliniek.