Nuldelijnszorg bestaat uit direct toegankelijke ondersteuning en activiteiten met vaak een preventief karakter. Denk aan zorg en ondersteuning door mantelzorgers, vrijwilligers en familie. Onder nuldelijnszorg vallen ook welzijnsorganisaties, zelfhulpgroepen, consultatiebureaus, campagnes en activiteiten om overgewicht of roken te bestrijden, preventieve bevolkingsonderzoeken en vaccinatieprogramma’s (griepprik, vaccinatieprogramma kinderen, etc).
Eerstelijnszorg is direct toegankelijk voor patiënten met lichamelijke klachten of een hulpvraag. Voorbeelden van eerstelijnszorg zijn: de huisarts, fysiotherapeut, tandarts, apotheker, verloskundige, maatschappelijk werker of wijkverpleegkundige. Het doel van eerstelijnszorg is om de patiënt snel en effectief te helpen. Zo nodig kan de eerste lijn doorverwijzen naar specialistische zorg in de tweede lijn.
De tweedelijnszorg is meer specialistisch en is alleen toegankelijk met een verwijzing uit de eerstelijnszorg. Vaak is het de huisarts die patiënten doorverwijst naar de tweede lijn. Onder de tweedelijnszorg vallen ziekenhuiszorg, geestelijke gezondheidszorg en gespecialiseerde jeugdzorg.
De derde lijn is de meest gespecialiseerde fase van de gezondheidszorg. Hier worden patiënten behandeld door de meest ervaren en gespecialiseerde zorgverleners. Onder derdelijnszorg vallen:
academisch ziekenhuizen, centra voor medische en verpleegkundige expertise of een specialistische kliniek.